رژيم غذايي در بيماري تب مالت

 

 

رعايت نكات زير در رژيم غذايي اين بيماران ضروري است :

  انرژي

رژيم بايد حاوي انرژي زياد باشد. ميزان انرزي مورد نياز اين بيماران 2500 تا 3000 كيلو كالري در روزاست و در بعضي از شرايط براي مثال زماني كه اين بيماري همراه با تب زيا د باشد، تا 5000 كيلو كالري نيزدر روز توصيه مي شود.

پروتئين

ميزان پروتئين دريافتي بايد بالا باشد، تا تخريب پروتئين بدن جبران شود وهمچنين وزن بدن در حد مطلوب حفظ گردد. كه در اين خصوص ميزان نياز به پروتئين مي تواند از 100 تا 150 گرم در روزمتغير باشد.

كربوهيدرات ها

مقدار زيادي از انرژي رژيم بايد از كربوهيدرات ها تامين شود.همچنين براي جبران ذخيره ي گليكوژن بدن لازم است كه، انواع كربوهيدرات هاي زود هضم در برنامه ي غذايي اين بيماري گنجانده شوند. گلوكز از جمله كربوهيدرات هايي است كه، بايد هر چه زودتر به همراه مايعات به بيمار داده شود، تا ذخيره ي گليكوژن بدن تامين گردد و نسبت مواد ستون زا به ضد ستون زا حفظ و ميزان انرژي افزايش يابد.

چربي ها

مصرف خامه ي تازه و كره نباتي انرژي دريافتي را افزايش مي دهند، ولي غذاهاي سرخ شده در روغن و انواع شيريني هاي خامه اي در افراد مبتلا به اين بيماري (چون ممكن است اين مواد ديرهضم باشند) توصيه نمي شود.

مايعات

شير(منظور شير كاملا پاستوريزه شده مي باشد)عالي ترين نمونه از مايعات است كه، انرژي، پروتئين، بعضي ويتامين ها و برخي مواد معدني( مانندپتاسيم و كلسيم) را تامين مي كند.

مايعات بايد به مقدار زياد به بيمار داده شود، چرا كه مقدار زيادي ازآب بدن به صورت عرق دفع مي گردد. از طرف ديگرعدم رغبت بيماران به نوشيدن مايعات و خوردن غذا ممكن است ايجاد هيدارتاسيون( از دست دادن آب بدن) كند. بنا بر اين مصرف 5/2 تا 3 ليتر مايعات در روز توصيه مي شود. وقتي اسهال و استفراغ بطور مداوم ديده شود، ترزيق وريدي مايعات لازم مي گردد.

شير (منظور شير كاملا پاستوريزه شده مي باشد)عالي ترين نمونه از مايعات است كه، انرژي، پروتئين، بعضي ويتامين ها و برخي مواد معدني( مانند پتاسيم و كلسيم ) را تامين مي كند.

مواد معدني

درهنگام تب به علت تعريق زياد ممكن است، مقادير زيادي سديم و پتاسيم از بدن دفع گردد.بنابراين لازم است به غذاهايي مانند سوپ كمي نمك اضافه شود. بهترين منا بع غذايي پتاسيم در اين حالت شير و آبميوه است.

ويتامين ها

كمبود ويتامين C ازجمله مواردي است كه بايد در اين بيماران مورد توجه قرارگيرد .زيرا كمبود ويتامين C موجب تضعيف توانايي بدن در توليد عوامل موثر براي عكس العمل هاي سيستم دفاعي بدن مي گردد.

در صورتي كه مواد غذايي از گروه هاي مختلف انتخاب گردد، بدون ترديد كلسيم، فسفر ، آهن و ساير مواد معدني تامين خواهد شد.

كمبود ويتامين ها موجب كاهش مقاومت طبيعي بدن مي گردد و ممكن است ميزان بعضي از ويتامين هاي سرم نظير ويتامين A كاهش يابد. دريافت مقدار كافي ويتامين A موجب تحريك مركز فعاليت ايمني بدن مي شود.

كمبود ويتامين C نيز ازجمله مواردي است كه بايد در اين بيماران مورد توجه قرارگيرد .زيرا كمبود ويتامين C موجب تضعيف توانايي بدن در توليد عوامل موثر براي عكس العمل هاي سيستم دفاعي بدن مي گردد. نياز به ويتامين B نيز افزايش مي يابد، چرا كه با افزايش انرژي ميزان نياز به ويتامين B1 ، B2 و نياسين بالا مي رود. در ضمن آنتي بيوتيك و داروها نيز ممكن است از سنتز ويتامين هاي گروه B در روده جلوگيري به عمل آورند. لذا مصرف مكمل ها نيز توصيه مي شود.

نحوه ي استفاده از غذا و انتخاب مواد غذايي مختلف

الگوي معمول در تغذيه ي اين بيماران با رژيم غذايي مايع شروع شده و به تدريج به رژيم غذايي نرم و سپس رژيم غذايي معمول منتهي مي گردد.

با وجود آنكه بيمار مبتلا به تب مالت، به رژيم غذايي غني از انرژي احتياج دارد، اما بهتر است ازغذاهاي نرم و ساده شروع شود و به تدريج به نوع و مقدار آنها افزوده گردد. و اين عمل ادامه مي يابد تا زما ني كه بيمار به برنامه ي غذايي عادي برسد.( اين روش از اختلال در معده جلوگيري نموده و موجب بي علاقه شدن بيمار نسبت به خوردن غذا نمي گردد.)

براي افزايش انرژي دريافتي مي توان به افزودن كره به سوپ، شكر به آب ميوه و ساير نوشيدني ها و براي افزايش دريافت پروتئين مي توان به مصرف پودرهاي غني از پروتئين يا مخلوط شير و تخم مرغ (پودرشير بدون چربي + تخم مرغ ) اشاره كرد. از آن جايي كه اشتهاي اين بيماران كم است انتخاب مواد غذايي اهميت خاصي پيدا مي كند.

رنگ، بو، طعم و ظاهرخوشايند غذا عوامل موثري در تشويق بيماران به خوردن است. قرار دادن انواع مواد غذايي درمقاديركم در يك سيني مانند يك ليوان شير و تخم مرغ به همراه يك برش نان برشته و كره و بستني يا آبليمو اشتهاي بيمار را تحريك مي كند. در صورتي كه بيمار انواع سبزي هاي بزگ سبز و زرد، گوشت و ساير مواد را تحمل مي كند، بايد در وعده هاي غذايي اين مواد گنجانده شوند.

الگوي معمول در تغذيه ي اين بيماران با رژيم غذايي مايع شروع شده و به تدريج به رژيم غذايي نرم و سپس رژيم غذايي معمول منتهي مي گردد.و همانگونه كه ذكر شد، ميزان انرژي و پروتئين بايد به شكل مطلوب و مناسب حال بيمار به تدريج افزايش يابد و بيمار بايد مواد غذايي را در حجم كم و وعده هاي غذايي بسيار دريافت كند.

منبع: ماهنامه سلامتي و تغذيه شماره 20 - برگرفته از سایت تبیان